“หนักหน่วง” ในการลงโทษผู้ขายวัชพืชที่ผิดกฎหมาย รถบรรทุกเริ่มถูกลากจูงจากทุกที่ตั้งแต่ Times Square ไปจนถึง Astoria ควีนส์ในเดือนกันยายน ลุง Budd ถูกตี ต้นเดือนนั้น เจ้าหน้าที่จากสำนักงานนายอำเภอนิวยอร์กได้ลากรถบรรทุกของลุงบัดด์จำนวนหนึ่งไปยังพื้นที่ทางตอนใต้ของบรู๊คลิน อย่างไรก็ตาม พวกมันไม่ได้ถูกยึดจากท้องถนนเพื่อ “ขาย” วัชพืช โฆษกของสำนักงานนายอำเภอ ระบุว่า รถบรรทุกของลุงบุดด์ของลามอนต์ถูกขายตั๋วเพราะรถเหล่านี้จดทะเบียนไม่ถูกต้อง หน่วยงานบังคับใช้
กฎหมายท้องถิ่นเคยใช้วิธีลงโทษรถบรรทุกวัชพืชในลักษณะเดียวกันมาก่อน ลากจูงเพื่อขอรับบัตรจอด
รถที่ค้างชำระ และการละเมิดที่เกี่ยวข้องกับการขายอาหารผิดกฎหมาย ตรงข้ามกับการจำหน่ายกัญชาทางอาญา แม้ว่าบางครั้ง NYPD จะส่งข้อความถึงสาธารณชนเกี่ยวกับอาการชักเหล่านี้โดยนัย มิฉะนั้น. Lamont กล่าวว่าเขาได้รับแจ้งว่ารถบรรทุกของเขาต้องมีป้ายทะเบียนเชิงพาณิชย์ แต่เมื่อเขาจดทะเบียนกับ DMV ข้อกำหนดดังกล่าวสำหรับการติดตั้งใช้งานไม่เคยเกิดขึ้นเลย
ปราบปรามไม่จบแค่รถบรรทุกของลุงบุด เมื่อวันที่ 14 พฤศจิกายน Adams ได้จัดตั้งกองกำลังเฉพาะกิจจาก NYPD สำนักงานนายอำเภอ และหน่วยงานกำกับดูแลของเมืองและรัฐอื่น ๆ เพื่อจัดการกับผู้ขายวัชพืชที่ผิดกฎหมาย สามวันต่อมา สมาชิกของหน่วยเฉพาะกิจจับกุมผู้จัดการร้านขายบุหรี่ในบรู๊คลินและตั้งข้อหาขายกัญชาผิดกฎหมาย หน่วยงานยังได้แจกจ่ายการละเมิดทางแพ่ง 300 รายการและหมายเรียกศาลอาญามากกว่า 30 รายการไปยังผู้จัดจำหน่ายวัชพืชรายอื่น
ประวัติของ Lamont ที่ไม่เต็มใจที่จะปฏิบัติตามการบังคับใช้กฎหมายในประเด็นนี้เชื่อมโยงกับการไม่เชื่อในพระราชกฤษฎีกาของ OCM ว่าจะให้คนผิวสีเช่นเขา เช่นเดียวกับผู้ที่เคยรับโทษจำคุกในคดียาเสพติดเช่นเขา – โอกาสสำหรับ ส่วนของตลาด
“เราได้ยินผู้คนพูดถึงความเสมอภาคทางสังคมและกัญชาตั้งแต่เริ่มต้นของอุตสาหกรรมนี้ และแทบไม่ได้บรรลุผลเลย” เดวิส ทนายความด้านกัญชากล่าว “ผู้ประกอบการกัญชาชนกลุ่มน้อยประสบปัญหาในการหาเงินทุน การประกัน บัญชีธนาคาร ทุกสิ่งที่เจ้าของธุรกิจกัญชาประสบปัญหาอยู่แล้ว”
แม้ว่าเดวิสจะมีความหวังอยู่บ้าง โดยมีรากฐานมาจากการสังเกตของเธอว่า จนถึงจุดนี้ “นิวยอร์กมีความตั้งใจอย่างมากเกี่ยวกับองค์ประกอบด้านความเสมอภาคทางสังคมที่พวกเขารวมไว้ในการออกใบอนุญาต” เธอเสริมว่าในความคิดของเธอ รัฐได้ “ก้าวไปไกลกว่าสิ่งที่เราเคยเห็นในเกือบทุกรัฐอื่น ๆ ในเรื่องความเสมอภาคทางสังคม”
Damien Fagon, Chief Equity Officer ของ OCM กล่าวว่าองค์กรของเขากำลังเรียนรู้จากความผิด
พลาดที่เกิดขึ้นโดยรัฐบาลของรัฐอื่น ๆ ที่ไม่ได้จัดเตรียมเส้นทางที่ดีให้กับคนผิวสีในอุตสาหกรรมกัญชา “เราจะไม่สร้างสิ่งกีดขวางทางเข้าแบบเดียวกับที่มีอยู่ในรัฐอื่นๆ” Fagon กล่าว “มันง่ายมากที่จะไม่ทำเช่นนั้น เราได้เห็นสิ่งที่พวกเขาทำ เรากำลังทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม”
เมื่อวันที่ 21 พฤศจิกายน รัฐได้มอบใบอนุญาตการขายชุดแรกให้กับผู้สมัคร OCM รายงานว่าเกือบร้อยละ 70 มอบให้กับผู้สมัครที่เป็นชนกลุ่มน้อย และร้อยละ 72 ของผู้รับใบอนุญาต “อาศัยอยู่ในพื้นที่สำรวจสำมะโนประชากรซึ่งประกอบด้วยรายได้ครัวเรือนเฉลี่ยต่ำที่สุดในประเทศ”
หนึ่งในใบอนุญาตเหล่านั้นตกเป็นของ Suzanne Furboter ซึ่งเป็นเจ้าของร่วมร้านอาหารกึ่งผับและบาร์ไวน์ในควีนส์เป็นเวลา 13 ปีกับ Fernando Pena สามีของเธอ แต่ประสบการณ์ทางธุรกิจร่วมกันของพวกเขาไม่ใช่คุณสมบัติเพียงอย่างเดียวของเธอ เธอยังได้รับการพิจารณาว่าเป็น “ผู้สมัครที่เกี่ยวข้องกับความยุติธรรม” เนื่องจาก Pena ใช้เวลาในข้อหาที่เกี่ยวข้องกับวัชพืช เขากล่าวว่าในปี 2546 เขาใช้เวลาหกเดือนในคุกที่เกาะไรเกอร์ส ซึ่งเป็นประสบการณ์ที่ทำให้เขารู้สึกท้อแท้ต่อรัฐบาลและการบังคับใช้กฎหมาย ตอนนี้เมื่อเห็นชื่อภรรยาของเขารวมอยู่ในรายชื่อผู้ได้รับใบอนุญาตจ่ายยาคนแรกของรัฐ เขาบอกว่าเขา “ประหลาดใจ” และ “ขอบคุณ” สำหรับโอกาสนี้ “จนถึงตอนนี้ทุกคนที่เราพบต่างก็ให้การต้อนรับดีมาก” พีน่ากล่าวถึงผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในอุตสาหกรรมกัญชา “มันเป็นชุมชนที่สนับสนุนมาก ฉันไม่เคยรู้ว่ามันมีอยู่แบบนี้”
OCM ได้ประกาศว่าจะออกใบอนุญาตหลายฉบับ โดยอนุญาตให้ผู้ถือของพวกเขาขายวัชพืช (ในร้านขายยาหรือแม้แต่ผ่านทางจักรยานหรือสกู๊ตเตอร์) ปลูกต้นกัญชาหรือดำเนินการโรงงานแปรรูป ท่ามกลางความเป็นไปได้ทางธุรกิจอื่นๆ หน่วยงานกำกับดูแลยังไม่ได้สรุปค่าใช้จ่ายของใบอนุญาตแต่ละใบ ตามค่าธรรมเนียมรายปีที่เสนอ ค่าใช้จ่ายของใบอนุญาตแตกต่างกันมาก แต่สำหรับใบอนุญาตผู้จัดจำหน่ายกัญชาสำหรับผู้ใหญ่ OCM ได้เสนอค่าธรรมเนียมรายปีที่ 7,000 ดอลลาร์ต่อสถานที่ดำเนินการ ซึ่งไม่ไกลจากค่าธรรมเนียมสำหรับใบอนุญาตที่คล้ายกันในรัฐต่างๆ เช่น แคลิฟอร์เนียและ โคโลราโด. (ร้านกัญชาสำหรับผู้ใหญ่แห่งแรกจะเปิดในวันที่ 29 ธันวาคม หน่วยงานที่อยู่เบื้องหลังธุรกิจนี้ คือ Housing Works ซึ่งเป็นองค์กรไม่แสวงหากำไรที่ให้บริการแก่ผู้มีรายได้น้อยและคนไร้บ้านที่ได้รับผลกระทบจากเชื้อเอชไอวีหรือโรคเอดส์)
